Gevarenwinkel #20 (vrijdag) Varenwinkel (Herselt) vrijdag 25 augustus 2017 reporter & photo credits: Vanessa & Freddie info artist: The Bluesbones (B) - Chilly Willy (B) - Janiva Magness (US) - Robert Jon & The Wreck (US) - Jeff Jensen Band (US) info organisation: Gevarenwinkel © Rootsville 2017

Na een knotsgekke openingsdag komen vandaag de talrijke blues liefhebbers richting site. Het overdonderend succes van gisteren met de 'stand in' van Neil Diamond blijft over de lippen gaan en de Kirri loopt rond met een voldaan gevoel en dat mag ook. Helaas heeft diene echte van 'I Am I Said' en 'Sweet Caroline' dit niet kunnen meemaken, eigen schuld, dikke bult ;-). Vandaag staan naast onze eigenste Chilly Willy en The Bluesbones ook nog kleppers op de affiche als Janiva Magness en Jeff Jensen. Voor het roots gedeelte zal iedereen in de kleine tent zonder meer weggeblazen worden door Robert Jon & The Wreck met hun aanstekelijke Southern Rock.

Na hun passage van 2014 op (Ge)Varenwinkel is het voor Nico De Cock en zijn Bluesbones een blij weerzien met dit nog authentieke en gezellige blues festival. Ze zijn met 5 muzikale vrienden en brengen een variatie van zachtere blues ballades over blues rock tot het zwaardere rock werk. Deze grote verscheidenheid in muziek zorgt al voor een even grote verscheidenheid onder hun fans. Voor iedereen is er wel iets te vinden in het repertoire van de Bluesbones.

Het is dan ook niet te verwonderen dat hun eerste cd ‘Voodoo Guitar’ in 2012 de publics favorite award op de Belgian Blues Challenge won. Naast enkele cd hebben deze mannen ook een video van het nummer “Find me a Woman” opgenomen, deze werd video of the week op Blues in Germany. Het belooft dus een spetterende opening te worden van deze ‘tweede’ dag van (Ge)Varenwinkel. Met 'Saved By The Blues' mocht de set openen, niet dat ze veel saving nodig hebben. Deze mannen weten ondertussen hoe ze het volk moeten inpakken.

Een nummer over hun favoriete onderwerp 'Moonschine' mocht natuurlijk niet ontbreken, voeg hierbij de gitaarrifs van Stef Paglia aan toe en de snelle vingers van Edwin Risbourg aan de hammont en (Ge)Varenwinkel is weer helemaal klaar voor deze vrijdag. 'Devil's Bride' zorgde voor de afsluiter. Jammer genoeg was er geen tijd meer voor een bisnummer, maar niet getreurd, aan het eind van het jaar komt er volgens zanger Nico een nieuwe cd aan! Iets om naar uit te kijken. (Vanessa)

Je kan ze bijna niet meer wegdenken van de Belgische blues podia. Chilly Willy is meer dan een vaste waarde met hun eigen grote aanhang. Ongeacht de bezettingen of de talenten die de leden hebben blijft deze band al 25 jaar doorgaan. Hun passie voor muzie en hun good vibe op het podium lokt steeds meer en meer mensen.  Jonge en oudere fans (want die heb je wel na 25 jaar) genieten van het plezier dat Chilly Willy heeft als ze op het podium staan.

Lekker uit de bol gaan en het publiek amuseren is dan ook het doel van deze groep en dit alles met een vette bluessound. Het zal er ook vandaag niet aan mankeren. 25 jaar Chilly Willy kan je nu ook mee naar huis nemen met een jubileum cd, deze zal zeker voorgesteld worden tijdens dit 20-jarig bestaan van (Ge)Varenwinkel. Dat worden veel kaarsjes om uit te blazen. 'Rock This House' rockte door de rootstent. En Chilly Willy deed weer waarvoor ze bekend staan. 'Baby Please', 'Help Me', veel smeekbede en hulp hadden ze niet nodig, de gitaren en harmonica deden hun best en met 'Hip Shake' deden de fans mee. (Vanessa)

Na den Huibbe & de gang ruimen we reeds plaats voor de grote kanonnen op deze jubileum editie van Gevarenwinkel. Aan het woord komt nu Janiva Magness. Janiva leerde ik kennen tijdens een optreden in de 'Borderline' in dit was ongeveer ten tijde van de eeuwwisseling. Haar album 'Bad Luck Soul' uit 1999 is er eentje welk nog met regelmaat in mijn speler verzeild raakt.

Haar soulvolle blues werkte destijds zo aanstekelijk dat ik sinds al die jaren fan ben gebleven. Door de jaren heen is haar stijl ook enigszins veranderd door toedoen van ervaringen in haar leven. In haar nummers is meer het rauwere komen binnen te sluipen maar desalniettemin blijft ze beschikken over een duidelijke stem. Voor het optreden hadden we nog een heel intieme babbel met haar welk je hier later kan lezen.

Voor dit enige concert in België heeft ze haar eigen band meegebracht en die bestaat uit Zach Zunis en Garrett Deloian op gitaar, bassist Gary Davenport en drummer Patt Tecu. Naar dit concert gaat het richting UK waar ze zal optreden op het Rhyhtm & Blues Festival in Colne en op zondag alvorens ze terug richting US vliegen is er nog een concert in The Bordeline te Londen. Na enkele instrumentale nummers van haar band is het tijd voor de 'lady' zelf. Tijdens de jaren heb ik haar stijl wel zien veranderen en zeker haar laatste album 'Blue Again' staat in stil contrast met albums als 'Do I Move You'.

Volgend jaar mogen we dan weer iets totaal anders verwachten van Janiva Magness maar meer daarover later deze week in ons storytellend interview. Met haar titeltrack uit haar album uit 2016 brengt ze met 'Love Wins Again' een beeld uit haar eigen leven. 'If I Can Tell' en 'If I Can't Have You' zijn ook weer nummers die als een autobiografie kunnen worden aanzien. Op het laatste krijgen we nog 'As Long As I Can See The Light' en op de vraag 'Who Will Come For Me' roepen we luidkeels, wij en graag...(Freddie)

Van Blues rock tot Country Blues, in 2013 brengt Robert Jon & The Wreck hun eerste cd “Rhythm of the Road,”. Tijdens hun tour door de Verenigde Staten doet deze nog jonge band veel ervaring op, zoveel zelfs dat ze beloond worden met de Orange County Award voor Beste Live Band! Ondertussen hebben ze al in meer dan 8 Europese landen opgetreden met onder meer ook op 'Goezot' en is hun nieuwste album ‘Good Life Pie’ uitgekomen. Tijdens hun tour van dit jaar stoppen ze 2 keer in België waarvan de eerste halte vandaag op (Ge)Varenwinkel is. Het doel van deze muzikanten uit zuid California was de zuiderse rock sound van de Oost kust tot aan de West kust te brengen, ondertussen zijn ze de kusten al gepasseerd en hebben ze deze sound al over de Atlantische Oceaan weten te brengen.

Met Robert Jon Burrison -  Vocals/Guitar, Andrew Espantman – Drums, Steve Maggiora -  Keys/Vocals, Kristopher Butcher - Lead Guitar/Vocals en David Pelusi - Bass/Vocals op het podium is het moeilijk om de rauwe en eerlijke rock sound te negeren. Of zoals ze zelf zeggen: ‘Listen and Enjoy!’. En plezier werd er gemaakt. In een mum van tijd was de rootstent te klein voor deze rock mannen. ‘Blame It On The Wiskey’, ‘Good Lovin’ het publiek was direct verkocht aan hun rauwe sound. Loeiende gritaren, snelle key’s en hierbij wat stevig drumwerk, zelfs met uitsluitend instrumentale nummers was de sfeer niet kapot te krijgen.

Met ‘Let Her Go’ werd hun nieuwste CD voorgesteld. ‘Rollin’’ sloot de set af, maar dat was niet naar de zin van de vele supporters, zelfs de roep van de organisatoren om iedereen de grote tent in te krijgen verdween in het gejoel om Robert Jon & The Wreck terug op het podium te krijgen. Dus… kwam er toch nog een bisnummer ‘Gypsy Love’ mocht de gemoederen bedaren en iedereen klaar maken voor de volgende en laatste artiest. (Vanessa)

Om het jubileum alle eer aan te doen sluiten ze hier vanavond af met een topper pur sang. Jeff Jensen is sinds zijn optreden in mei van 2016 niet meer onder de radarkunnen blijven. Het moet nogmaals gezegd worden dat Paul en Michel van 'Goorblues' het voor mekaar hadden gekregen om deze in Memphis geresidentieerde guitarslinger aan ons voor te stellen. Sinds toen kwamen we het talent en kunnen van deze Jeff Jensen te verkondigen aan al wie het wou horen. Sommigen zijn nogal hard gelovig en dit is goed voor hem want zo kan hij zijn concerten op ons continent nog wat spreiden. Vanavond sluit hij hier de 2de dag af van Gevarenwinkel.

Het concept van deze Jeff Jensen raakt meer en meer bekend. Intensief gitaarspel waarbij zeker ook bassist Bill Ruffino niet mag worden vergeten. Alhoewel deze Jeff Jensen al een karrevracht aan eigen werk heeft opent hij vanavond toch met een klassieker van Willie Dixon en met 'Little Red Rooster' is het startsein dan gegeven. Een nummer als 'Make It Trough' is zo soulful dat je onmiddellijk verloren bent en voor diegene die Jeff nog niet aan het werk hebben kunnen zien, die worden hier vanavond gewoonweg van hun sokken geblazen. Zijn hyperkinetische moves op het podium zijn voor een fotograaf telkens weer een uitdaging, voor de anderen is dit gewoon 'uit de kunst' en genieten.

‘Elephant Blue’ is een opzwepende blues, een nummer dat wanneer je de gitaar klanken vervangt door o.a. een klarinet dit nummer bij momenten ook kan genoemd worden als ‘klezmer’. In een waanzinnige opbouw van dit nummer lijken alle bandleden in andere sferen te vertoeven. In de muziek van Jeff Jensen zitten talrijke andere invloeden maar blues blijft steeds een basis. Aangekomen aan het einde krijgt hij nog een overdonderend applaus over zich heen. Dag 2 net als gisteren meer dan geslaagd...tot merge! (Freddie)

more and larger pics on